Δεκτή έγινε αίτηση ανατροπής έκπτωσης οφειλέτριας από τις διατάξεις του Ν. 3869/2010 (Ειρ. Χαλανδρίου 68/2024). Πιο αναλυτικά, κατά την κρίση του δικαστηρίου, η αιτούσα μετά την δημοσίευση της απόφασης υπαγωγής της στις διατάξεις του ν. 3869/2010, συμμορφώθηκε προς το διατακτικό αυτής και κατέβαλλε προσηκόντως και εμπροθέσμως τις ορισθείσες μηνιαίες καταβολές στον λογαριασμό της αρχικής πιστώτριας ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας, που είχε υποδείξει η τελευταία δια των προστηθέντων υπαλλήλων της. Εξαιτίας, όμως, μιας σειράς μεταβιβάσεων της ένδικης απαίτησης και της ολιγωρίας των προστηθέντων υπαλλήλων της διαχειρίστριας εταιρίας να υποδείξει έγκαιρα προς την αιτούσα, όπως τούτο επιβάλλεται τουλάχιστον από τα συναλλακτικά ήθη, νέο λογαριασμό, στον οποίο έπρεπε να καταθέτει το ποσό που ορίστηκε με την δικαστική απόφαση ρύθμισης των χρεών της, εμφανίσθηκε ότι δεν ήταν ενήμερη ως προς τις μηνιαίες καταβολές. Κατόπιν υπόδειξης, όμως, των νέων λογαριασμών που εξυπηρετούσαν τις ένδικες οφειλές, η αιτούσα συνέχισε προσηκόντως και εμπροθέσμως να καταβάλλει τις ορισθείσες καταβολές. Συνεπώς, το δικαστήριο έκρινε πως η πιστώτρια εταιρεία καταχρηστικά και κατά παράβαση των κανόνων της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, άσκησε το δικαίωμα που απορρέει από το άρθρο 11 παρ. 2 του ν. 3869/2010 και αιτήθηκε να κηρυχθεί έκπτωτη η αιτούσα από τη δικαστική ρύθμιση.

​

Βασικός στόχος του Ν. 3869/2010 ήταν η διάσωση της κύριας κατοικίας του υπερχρεωμένου δανειολήπτη, όπου αυτή υφίσταται· ο δε Νομοθέτης, ορίζοντας το ανωτέρω αναφερόμενο επιτόκιο ουσιαστικά είχε υπόψη του την μεταβαλλόμενη σε βάθος χρόνου αξία του χρήματος, ήτοι την αξία που θα είχε η ορισθείσα μηνιαία δόση στο πέρασμα των ετών, κατά τα οποία διαρκεί η υποχρέωση καταβολής του άρθρου 9 παρ. 2 του Ν. 3869/2010, ήτοι μετά από 20 έως 35 χρόνια, ανάλογα με την περίπτωση· ως εκ τούτου, και λαμβανομένου υπόψη του γενικότερου σκοπού του Ν. 3869/2010, όπως αυτός αποτυπώνεται από την αιτιολογική του έκθεση, κατά τα ανωτέρω αναφερόμενα, ο οποίος είναι πρωτίστως η επανένταξη του υπερχρεωμένου πολίτη στην οικονομική και κοινωνική ζωή με την επανάκτηση της οικονομικής ελευθερίας που συνεπάγεται η εξάλειψη των χρεών που αδυνατεί να αποπληρώσει, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι το επιτόκιο θα υπολογίζεται στην εκάστοτε μηνιαία δόση που επιβλήθηκε από το Δικαστήριο, διότι μόνο έτσι εξυπηρετείται ο παραπάνω σκοπός του Νόμου. 

Το ζήτημα του τρόπου υπολογισμού του επιτοκίου καταβολής δόσεων στο πλαίσιο του Ν. 3869/2010 ερμήνευσε το Ειρηνοδικείο Αλεξανδρούπολης με την με αριθμό 105/2023 απόφασή του. Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρονται τα εξής: "......  λαμβανομένου υπόψη του γενικότερου σκοπού του Ν. 3869/2010, ο οποίος είναι πρωτίστως η επανένταξη του υπερχρεωμένου πολίτη στην οικονομική και κοινωνική ζωή με την επανάκτηση της οικονομικής ελευθερίας που συνεπάγεται η εξάλειψη των χρεών που αδυνατεί να αποπληρώσει, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι το επιτόκιο θα υπολογίζεται στην εκάστοτε μηνιαία δόση που επιβλήθηκε από το Δικαστήριο, διότι μόνο έτσι εξυπηρετείται ο παραπάνω σκοπός του Νόμου...."

Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, με απόφασή του προ του Ν. 4800/2021, με τον οποίο τροποποιήθηκε το οικογενειακό δίκαιο, ανέθεσε την επιμέλεια ανήλικου τέκνου από κοινού και στους δύο γονείς του, κατένειμε ημερολογιακά στον κάθε γονέα την άσκηση της επιμέλειας στην κατοικία του οποίου θα διαμένει το ανήλικο τέκνο και ρύθμισε προσωρινά το δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα κατά τον χρόνο που δεν διαμένει με το ανήλικο τέκνο (ΜΠρΠειρ 507/2021). Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, από την αποδεικτική διαδικασία πιθανολογήθηκε η αγάπη και το ενδιαφέρον, η σοβαρή πρόθεση και η ψυχική διάθεση και των δύο γονέων για να ασχοληθούν με την ανατροφή του παιδιού τους και ότι και οι δύο γονείς είναι εξίσου κατάλληλοι για την ανάθεση της επιμέλειας του προσώπου του ανηλίκου τέκνου τους.

Την Τετάρτη, 10.02.2021, η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ) ζήτησε να θεσπιστούν κανόνες δημοκρατικού ελέγχου των τεχνολογικών κολοσσών για τη διασφάλιση της ελευθερίας της έκφρασης.

Σε συζήτηση στο ΕΚ με την Υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Ana Paula Zacarias εκ μέρους της Πορτογαλικής Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ (κατά το τρέχον εξάμηνο) και την Αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Věra Jourová, σχεδόν όλοι οι ομιλητές επέκριναν την τεράστια δύναμη των πλατφορμών κοινωνικής δικτύωσης και τον ανησυχητικό αντίκτυπό τους στην πολιτική και την ελευθερία του λόγου. Παραπέμποντας σε διάφορες αποφάσεις που λαμβάνονται από τις πλατφόρμες για τη λογοκρισία περιεχομένου ή λογαριασμών, η μεγάλη πλειοψηφία των ομιλητών στην Ολομέλεια του ΕΚ τόνισε την έλλειψη σαφών κανόνων που διέπουν αυτές τις αποφάσεις και την έλλειψη διαφάνειας των πρακτικών των κολοσσών της τεχνολογίας. Προέτρεψαν την Επιτροπή να λάβει την κατάσταση αυτή υπόψη στις νομοθετικές προτάσεις της για τις ψηφιακές υπηρεσίες και την ψηφιακή αγορά, καθώς και στο πλαίσιο του σχεδίου δράσης για τη δημοκρατία.

Τον Σεπτέμβριο 2019 πραγματοποιήθηκε η 62η ετήσια σύνοδος της Διεθνούς Ένωσης Δικαστών στην πόλη Νουρσουλτάν του Καζακστάν, στην οποία συμμετείχε και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων με εκπροσώπους της. Στο πλαίσιο των εργασιών της συνόδου συγκροτήθηκαν 4 επιτροπές με αντίστοιχα αντικείμενα μελέτης, οι οποίες αφού συγκέντρωσαν υλικό από πολλές χώρες – μέλη της Διεθνούς Ένωσης και μετά από συζήτηση μεταξύ των αντιπροσώπων όλων των Κρατών, στη συνέχεια παρουσίασαν τα συμπεράσματά τους. Ένα από τα ζητήματα που απασχόλησαν τη σύνοδο ήταν αυτό της 4ης Επιτροπής με θέμα : « Η παρενόχληση σε ευρεία κλίμακα- ηθική και σεξουαλική- και οι συνέπειές της στις εργασιακές σχέσεις» ενώ το κυρίαρχο ερώτημα που τέθηκε προς απάντηση από τις ενώσεις -μέλη ήταν αν διαθέτει η κάθε χώρα νόμους ή κανονισμούς που καλύπτουν την παρενόχληση στο χώρο εργασίας και αν η παρενόχληση ορίζεται ξεχωριστά ή ενσωματώνεται σε άλλες διατάξεις του κώδικα εργασίας.

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της Επιτροπής όπως αναρτήθηκαν στην επίσημη ιστοσελίδα της, χώρες απάντησαν στο ερωτηματολόγιο και από τις απαντήσεις αυτές εξήχθη το συμπέρασμα ότι η έκταση της νομοθεσίας και η προστασία από την παρενόχληση ποικίλλει σημαντικά από τη μία χώρα στην άλλη. Ορισμένες χώρες έχουν συγκεκριμένη νομοθεσία που ορίζει την παρενόχληση και προβλέπουν κυρώσεις ειδικά όταν αυτή λαμβάνει χώρα στον εργασιακό χώρο (Βέλγιο, Αυστραλία, Καναδάς, Χιλή, Γαλλία, Ιαπωνία, Λιβερία, Λιθουανία, Μολδαβία, Νορβηγία, Πολωνία, Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν), Ρουμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Σερβία) ενώ σε άλλες χώρες οι εργαζόμενοι προστατεύονται από το Σύνταγμα ή από γενικότερους νόμους σχετικά με την ισότητα ή τις διακρίσεις. Συχνά δεν υπάρχει ορισμός του τι συνιστά παρενόχληση (Αυστρία, Βραζιλία, Δανία, Εσθονία, Φινλανδία, Γεωργία, Γερμανία, Ελλάδα, Ισραήλ, Ολλανδία, Νορβηγία, την Ισπανία, και Ηνωμένες Πολιτείες), ενώ σε άλλες χώρες, δεν υπάρχει νόμος για την προστασία των εργαζομένων ή τον ορισμό του τι συνιστά παρενόχληση στο χώρο εργασίας (Αγκόλα, Αρμενία και Μάλι). Επίσης σε ένα πολύ μεγάλο αριθμό χωρών η σεξουαλική παρενόχληση αποτελεί ποινικό αδίκημα και μπορεί να οδηγήσει σε ποινή φυλάκισης.

Με απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (ασφαλιστικά μέτρα) προχώρησε στην προσωρινή ανάθεση της επιμέλειας τέκνου σε πατέρα. Σύμφωνα με το δικαστήριο, το συμφέρον του ανήλικου τέκνου επιβάλλει όπως η επιμέλειά του ανατεθεί αποκλειστικά στον πατέρα, με τον οποίο έχει διαμείνει από τη διακοπή της εγγάμου συμβιώσεως των γονέων του και έχει αναπτύξει ιδιαίτερο ψυχικό δεσμό.

Το δικαστήριο απέρριψε τα αιτήματα της μητέρας για προσωρινή ανάθεση της άσκησης της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου σε αυτή και για προσωρινή μηνιαία διατροφή σε χρήμα.

Η εν λόγω εταιρεία απέστειλε σειρά SMS, στα οποία δεν υπήρχε η επωνυμία της ως αποστολέα, δημιουργώντας έτσι σύγχυση στον ενάγοντα για το ποιος είναι ο αποστολέας. Όπως αναφέρεται στην απόφαση, οι υπηρεσίες της εταιρίας ΥΠΠ προσφέρονταν μέσω των τηλεφωνικών συνδέσεων της εναγομένης εταιρείας κινητής τηλεφωνίας και χρεώνονταν μέσω των μηνιαίων λογαριασμών που η τελευταία στέλνει στους συνδρομητές της. Το αποτέλεσμα ήταν ο ενάγων συνδρομητής, χωρίς να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια και χωρίς να καταρτίσει οιαδήποτε σύμβαση με την εταιρεία ΥΠΠ, να χρεωθεί παράνομα ποσά στους λογαριασμούς του. Μεταξύ άλλων, στην απόφαση αναφέρεται ότι η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας δεν έλαβε, όπως είχε υποχρέωση με βάση και την καλή πίστη καθώς και τους συναλλακτικούς κανόνες που προκύπτουν από τις συμβάσεις κινητής τηλεφωνίας που συνάπτει με ιδιώτες πελάτες της, επαρκή μέτρα προστασίας του συνδρομητή της ως μέσου καταναλωτή, από την ακούσια χρέωση των λογαριασμών του με μηνύματα και υπηρεσίες ΥΠΠ για τις οποίες δεν είχε εν γνώσει του συμφωνήσει, ούτε είχε προβεί σε οιαδήποτε θετική ενέργεια για να τα λάβει. Μέσω της διαδικασίας αυτής, ο συνδρομητής χρεώθηκε εν αγνοία του με ποσά, από τα οποία κέρδισε τόσο η ίδια η εταιρεία ΥΠΠ όσο και η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας. Όπως αναφέρεται στην απόφαση, από την παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, ο ενάγων ζημιώθηκε οικονομικά, ενώ δοκίμασε ταλαιπωρία και στεναχώρια και ως εκ τούτου υπέστη ηθική βλάβη. Το δικαστήριο έκρινε πως δεν αποδείχθηκε ότι ο ενάγων συνέβαλλε στην πρόκληση της ζημιάς που υπέστη από δικό του πταίσμα, καθώς αποδείχθηκε ότι ενήργησε ως μέσος καταναλωτής που διαθέτει τη μέση τεχνική αντίληψη χειρισμού του κινητού του τηλεφώνου και των μηνυμάτων που λαμβάνει. Παράλληλα, λόγω των μικρών ποσών που χρεωνόταν παράνομα κάθε μήνα δεν μπορούσε να αντιληφθεί άμεσα αφενός την εκκίνηση της παράνομης χρέωσής του, αφετέρου την έκτασή της.  Το δικαστήριο έκρινε ότι ο ενάγων δικαιούται χρηματική ικανοποίηση, η οποία με βάση τις συνθήκες που τελέστηκε η αδικοπραξία, του πταίσματος της εταιρείας, της ζημιάς, αλλά και της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης των διαδίκων, πρέπει να καθοριστεί στο ποσό των 4.000 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο μετά τη στάθμιση και των στοιχείων του άρθρου 932 ΑΚ.

Σύμφωνα με την παρ. 1 του τέταρτου άρθου της με αριθμό Δ1α/ΓΠ.οικ. 30340/15.05.2020 ΚΥΑ: "1. Από το Σάββατο, 16 Μαΐου 2020 έως και την Κυριακή, 31 Μαΐου 2020 για προληπτικούς λόγους δημόσιας υγείας, κατά τα αναφερόμενα στην από 13.5.2020 γνώμη της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19: α) των εργασιών των δικαστικών σχηματισμών του Συμβουλίου της Επικρατείας και των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων της χώρας και β) των νομίμων και δικαστικών προθεσμιών για τη διενέργεια διαδικαστικών πράξεων και άλλων ενεργειών ενώπιον των υπηρεσιών τους, καθώς επίσης και της παραγραφής των συναφών αξιώσεων". Παράλληλα, στην παρ. 4 του ίδιου ως άνω άρθρου ορίζεται ότι: "4. Επανέρχονται σε πλήρη λειτουργία οι γραμματείες των δικαστηρίων και των εισαγγελιών της χώρας. Τα ειδικότερα ζητήματα που ανάγονται στην εύρυθμη διεξαγωγή των εργασιών τους καθώς και εκείνα που, κατά περίπτωση και κατά την κρίση του οργάνου διοίκησης εκάστης αυτών, έχουν κατεπείγοντα χαρακτήρα και χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης, ρυθμίζονται με αποφάσεις των οργάνων διοίκησης αυτών".

​

​

Σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 3 της με αριθμό ΔΙΔΑΔ/Φ.64 /340/οικ.9911/08.05.2020 ΚΥΑ: "1. Την παράταση της αναστολής των πάσης φύσεως προθεσμιών για υποβολή αιτήματος ή διοικητικής προσφυγής ενώπιον της διοίκησης, έως 12.6.2020".

​

​

Σύμφωνα με το πρώτο άρθρο του Πρώτου Μέρους της ΠΝΠ: "1. Το πρώτο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 72 του ν. 4605/2019 (Α’ 52) αντικαθίσταται ως εξής: «1. Κάθε φυσικό πρόσωπο, στο οποίο συντρέχουν οι προϋποθέσεις επιλεξιμότητας της παρ. 1 του άρθρου 68, μπορεί έως την 31η Ιουλίου 2020 να υποβάλει αίτηση για ρύθμιση των οφειλών των παρ. 2 και 3 του άρθρου 68, με σκοπό την προστασία της κύριας κατοικίας του από την αναγκαστική ρευστοποίηση»".

​

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ Β 1588/25.4.2020) η κοινή υπουργική απόφαση "Επιβολή του μέτρου της προσωρινής αναστολής λειτουργίας των Δικαστηρίων και Εισαγγελιών στο σύνολο της Επικράτειας και της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών, για το χρονικό διάστημα από 28.4.2020 έως και 15.5.2020".

​

Την πανελλαδική παράταση του καθεστώτος της μερικής αναστολής των δικαστικών εργασιών έως και την 27η Απριλίου 2020 προβλέπει νέα Κοινή Υπουργική Απόφαση. Με τη νέα ΚΥΑ διατηρείται η μερική αναστολή των δικαστικών εργασιών που είχαν προβλεφθεί με τις προηγούμενες αποφάσεις των ίδιων υπουργών και παράλληλα διατηρούνται οι σχετικές εξαιρέσεις που προβλέπουν οι παλαιές υπουργικές αποφάσεις.

​

Σύμφωνα με την παράγραφο 1 του πέμπτου άρθρου της από 30.03.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου: " Οι προθεσμίες διενέργειας διαδικαστικών και λοιπών πράξεων των άρθρων 7, 8 και 11 του ν. 4469/2017 (Α΄ 62) και του άρθρου 74 του ν. 4605/2019 (Α΄ 52), καθώς και οι προθεσμίες του άρθρου 13 του ν. 4469/2017 και της παρ. 1 του άρθρου 78 του ν. 4605/2019 αναστέλλονται για χρονικό διάστημα τριών (3) μηνών από την έναρξη ισχύος της παρούσας. Προϋπόθεση για την αναστολή είναι η εμπρόθεσμη υποβολή της αίτησης, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 1 του άρθρου 4 του ν. 4469/2017 και στην παρ. 1 του άρθρου 72 του ν. 4605/2019".

​

Με την με αριθμό Αριθμ. Δ1α/ΓΠ.οικ. 21159/27.03.2020 (ΦΕΚ Β΄1074/27.03.2020) παρατάθηκε η επιβολή του μέτρου της προσωρινής αναστολής λειτουργίας όλων των Δικαστηρίων και Εισαγγελιών στο σύνολο της Επικράτειας και της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών, για το χρονικό διάστημα από 28.3.2020 έως και 10.4.2020.

​

​

Με την με αριθμό Αριθμ. Δ1α/ΓΠ.οικ. 17734/12.03.2020 (ΦΕΚ Β΄833/12.03.2020) επιβλήθηκε το μέτρο της προσωρινής αναστολής λειτουργίας όλων των Δικαστηρίων και Εισαγγελιών στο σύνολο της Επικράτειας και της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών, για το χρονικό διάστημα από 13.3.2020 έως και 27.3.2020.

​

Με την με αριθμό 1/2020 απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών (Εκουσία Δικαιοδοσία) έγινε δεκτή αίτηση του άρθρου 77 του Ν.4605/2019 δανειολήπτριας, η οποία κρίθηκε επιλέξιμη, ωστόσο δεν επιτεύχθει συναινετική ρύθμιση της οφειλής της, καθώς η πιστώτρια δεν υπέβαλλε σχετική πρόταση ρύθμισης.

​

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο Νόμος 4647/2019 «Κατεπείγουσες ρυθμίσεις αρμοδιότητας των Υπουργείων Υγείας, Εσωτερικών, Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και άλλες διατάξεις». Μεταξύ άλλων, με το άρθρο 65 του νόμου τροποποιείται το δεύτερο εδάφιο της παρ. 2 του άρθρου 3 του ν. 4640/2019, που αφορά στο ενημερωτικό έγγραφο για τη δυνατότητα διαμεσολαβητικής διευθέτησης διαφορών.

​

Στις δίκες επικοινωνίας ανηλίκων, ενάγοντες ή εναγόμενοι (αιτούντες ή καθών) δεν είναι οι ανήλικοι, αλλά ατομικά εκείνοι, οι οποίοι αξιώνουν ή έναντι των οποίων αξιώνεται το εν λόγω δικαίωμα επικοινωνίας, .... Στην παραπάνω αίτηση περί επικοινωνίας του αιτούντος με τα ανήλικα τέκνα του, διάδικοι είναι ατομικά ο αιτών πατέρας τους και η καθής μητέρα τους. Στην υπό κρίση ανταίτηση όμως της καθής κατά του αιτούντος περί επιδικάσεως προσωρινής διατροφής για τα ανήλικα τέκνα τους, ...., διάδικοι είναι τα ανήλικα τέκνα, τα οποία απλώς εκπροσωπούνται από την καθής – ανταιτούσα, και ο αιτών – καθού η ανταίτηση. Συνεπώς, δεν υφίσταται η επιβαλλόμενη ταυτότητα προσώπων αιτήσεως και ανταιτήσεως και πρέπει αυτή (ανταίτηση) να απορριφθεί ως απαράδεκτη (Δ. Κράνης, Ζητήματα ανταίτησης στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, ΝοΒ 2015, ιδίως σελ. 1435-1436, όπου και παραπομπές στη νομολογία και θεωρία).